Iedereen ervaart pijn anders. De één is heel gevoelig voor pijn, de ander is er grotendeels ongevoelig voor.
Artsen/therapeuten geven iedereen een ander advies over hoe ermee om te gaan.
Dit is een persoonlijke anekdote: Ik ging voor een onderzoek naar een specialist, samen met mijn man. Mijn man heeft heel andere pijn dan ik. De specialist rammelde een heel verhaal op over pijn en mijn verleden zonder naar mijn verhaal te luisteren (buiten een aantal dingen die ik had ingevuld op een intakeformulier, wist zij verder niets van mij). Voor mij was haar verhaal gedeeltelijk “waar”, maar voor mijn man geldt dit verhaal absoluut niet! Zij ging er namelijk van uit dat pijn alleen maar een psychisch ding is en dit dus met spanningen uit het verleden te maken heeft. Er werd geen woord gerept over letterlijke fysieke pijn! (zoals een botbreuk na een val, of slijtage aan gewrichten, verkeerde groei van de botten, houding enz.) Oh, je slaapt niet goed! Tja, dan genees je ook niet, want tijdens je slaap hersteld het lichaam zich, zei ze tegen me. Dit geldt óók niet voor iedereen. Ook als je goed slaapt kun je pijn houden! Of word je wakker met nog méér pijn! Of je wordt nóg vermoeider wakker! De specialist zei dat ik eigenlijk om uiterlijk half elf naar bed moet gaan. Ondanks dat ik deze methode al heb doorstaan dankzij een psycholoog jaren geleden, vroeg ik haar of zij me kon vertellen hoe ik me dan tot half twee ‘s nachts vooral niet zou gaan storen aan het wakker liggen? Hoe ga ik drie uur lang liggen wachten tot ik in slaap val? Dat doe ik nu al elke nacht zo’n anderhalf à 2 uur en dát valt al niet mee! Ze ging gewoon door met haar verhaaltje ?
Zonder overleg/communicatie, kun je gewoon geen verhaal ophangen over hoe iemand pijn voelt/waarneemt en hoe er mee om gegaan moet/kan worden. Dit is de reden dat ik altijd eerst een gesprek heb met de cliënt over het ingevulde intakeformulier of de laatste behandeling en luister naar het verhaal van de cliënt. Dit verhaal is namelijk heel belangrijk voor de volgende stap naar (zelf)herstel!
Vaak vragen artsen/therapeuten om je pijn een cijfer te geven van 0 tot 10, waarvan 0 geen pijn is en 10 ondraaglijke pijn. Hoe kun je je pijn zo’n cijfer geven? Waar vergelijk je dat mee? Dit cijfer gaat om jouw eigen gevoel van pijn. Voor jou voelt het zo of zo. Een ander kan daar niets mee, behalve een volgende keer dat de ander het weer vraagt. Het gaat de arts/therapeut om het vervolg van het traject. Is jouw pijn hierdoor verminderd of niet. En daarmee kunnen ze het traject voor jou persoonlijk aanpassen (of niet).
Pijn is afhankelijk van meerdere factoren, laat je dus goed informeren over je pijn. Waar zou het door ontstaan zijn, hoe erg is het voor je, welke factoren spelen voor jou mee, wat zou je er aan kunnen doen, wat wil je er aan doen, wat is je doel (minder pijn, geen pijn), wat voelt voor jou goed en vooral wat is haalbaar!
