Maand: maart 2020

People Unite

Aangezien ik geen klanten kan/mag helpen ben ik maar eens in de spreekwoordelijke pen geklommen en heb ik een artikel geschreven dat je al dan niet aanspreekt. Ik begrijp dat veel mensen verward/angstig of boos zijn door de coronacrisis. Toegegeven, het is niet makkelijk te begrijpen: een onzichtbaar virus dat alleen bestreden kan worden op het moment dat het nog niet echt heeft toegeslagen. Laat me die verwarring wegnemen: er komt een drama op ons af. Als we de huidige maatregelen strikt opvolgen, dan zal het heftig zijn, maar misschien nog niet catastrofaal.

Maar de afgelopen week ging het al mis. Dus het zal wel catastrofaal worden. We lopen met open ogen in de afgrond, uit eigenbelang.

Eigenbelang is niet terecht

Er is geen tijd meer om lacherig te doen over de adviezen (en de adviezen gaan hier in Nederland lang niet ver genoeg), het er nog eens goed van te nemen en bv. een lockdownparty te organiseren. De maatregelen die aangekondigd waren, moesten eigenlijk direct al ingaan. Om het organisatorisch haalbaar te maken, liet de regering ze pas veel te laat ingaan.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb zeer veel begrip voor het leed van de restaurant- en café-uitbaters, de organisatoren van alle ontelbare events die gecanceld moeten worden en die geconfronteerd zullen worden met (bijna) faillissementen van organisaties, zelfstandigen (waarvan ik er zelf één ben) en bedrijven.

Het maakt me verdrietig. We zijn een eigenwijs en tegendraads volk. We gaan met z’n allen in de rij staan bij de supermarkt, halen alle voorraden weg voor ons eigen belang, terwijl er (te veel) mensen zijn die geen geld hebben om voorraden aan te leggen of zelfs het huis uit te kunnen in verband met ziekte. We zijn te veel gesteld op onze individuele verlangens om deze epidemie de baas te kunnen. Ons individualisme gaat ons de das om doen. De enige landen (zoals China, Japan, Hongkong en Singapore etc.) die er tot nu toe in geslaagd zijn om de epidemie in bedwang te houden, die het omslagpunt echt hebben gerealiseerd, zijn landen die getraind zijn in epidemieën (SARS, vogelgriep, etc), die snel reagerende overheden hebben die drastisch kunnen en durven ingrijpen, en wiens bevolking grote burgerzin en veel discipline heeft, en die het collectief boven het individu plaatsen. Aan de eerste twee kunnen we zelf weinig doen, maar dat derde, dat hebben we aan onszelf te danken.

Red een leven

Dit is een historische kans. We kunnen nu echt iets betekenen voor elkaar en voor het land. Ieder van ons kan nu een leven redden door zich verantwoord te gedragen, door het collectief boven het individu te plaatsen.

Onze taak is duidelijk. De besmettingsgraad voor dit fel onderschatte virus is 2 à 3. Dit betekent dat elke besmette persoon gemiddeld 2 à 3 andere mensen besmet. Dit lijkt mee te vallen, denk je, maar dat is niet zo. Want als je twee andere mensen besmet, dan besmetten zij elk ook twee andere mensen (dus 4 in totaal), en zij op hun beurt (8) en hun beurt (16), en als je dit 10 keer herhaalt, heb je in je eentje meer dan 16.000 mensen besmet.

Dat was het optimistische scenario. Als je elk 3 mensen besmet (en zij doen dat op hun beurt ook), dan heb je na even veel dagen 1,5 miljoen mensen besmet. Aangezien je niet de enige bent die besmettingen doorgeeft, zitten we binnen enkele weken in een situatie waar alle haarden met elkaar versmolten zijn en dat 60 tot 70 procent van alle mensen in Europa besmet is.

We moeten de besmettingsgraad dus onder de 1 brengen! Je moet met zo weinig mogelijk mensen in contact komen, zodat je zelf niet besmet raakt, of maximum 1 ander mens besmet (maar liefst geen enkele) mocht je toch besmet raken. Aangezien de meeste mensen niet alleen wonen, en aangezien het bijna onmogelijk is om je huisgenoten (partner, kinderen) niet te besmetten als je zelf besmet bent, is dat tweede in de praktijk bijna onmogelijk.

Zorg dus in eerste instantie dat je je eigen weerstand en die van je geliefden verbeterd, door gezond te leven. Denk aan voldoende vitamine C, 4mg per dag (zoals China hiermee vele levens heeft gered), drink voldoende, neem genoeg en op tijd rust en wees vooral niet bang! Angst vreet aan je en is niet goed voor de gezondheid/weerstand!

Aangezien we niet weten wie er besmet is en wie niet (de laboratoria kunnen zo veel analyses niet aan), moet je ervan uitgaan dat iedereen potentieel besmet is. Dat is het venijnige aan dit beestje: je weet pas een week later dat je al een week eerder besmet was, het staat bij niemand op het voorhoofd geschreven. Binnen enkele weken wordt de kans vrij groot dat de mensen voor en achter je in de rij bij de bakker besmet zijn.

De opdracht is duidelijk: isoleer jezelf met je huispartners. Beperk contact met anderen tot het strikt noodzakelijke (bv. voeding inkopen en medicatie ophalen), en hou in dat geval afstand van elkaar en volg de regels van handhygiëne etc. Vrienden bezoeken behoort niet tot de opties. Het leed van de genomen maatregelen is zeer groot (bv de financiële verliezen in onder andere; de horeca, de reissector, de culturele sector, de ZZP-er (zoals ikzelf) en andere midden- en kleinbedrijven, maar het wordt nog veel zuurder voor iedereen als die maatregelen zinloos worden gemaakt, door toch nog af te spreken met vrienden en de feestjes voortaan thuis te organiseren (in plaats van in cafés of restaurants).

Hamsters en eekhoorns

Veel mensen ergeren zich aan andere mensen die hamsteren. Ik begrijp die ergernis, maar ik begrijp ook de hamsteraars. Eigenlijk doen hamsteraars weinig fout. Het is een natuurlijke reactie (hamsters en eekhoorns doen het ook), het is menselijk. Het is niet zo gek om te denken dat er een probleem kan komen als de drie bakkers in je buurt binnen enkele weken alle drie tegelijk ziek in bed liggen met COVID-19. Hamstergedrag raad ik af, want het is vervelend, maar het is niet gevaarlijk (als je natuurlijk niet gaat vechten om een brood, of in een rij gaat staan met zijn allen). Lockdown feestjes en homeparty’s zijn wel extreem gevaarlijk. Dat is regelrecht egoïsme.

Frontlinie

De oorlog van de komende weken en maanden zal in de ziekenhuizen worden gestreden. Dat wordt het slagveld, en het zal niet fraai zijn. De frontsoldaten zijn de verplegers en verpleegsters, dokters en alle helden in de zorg. De meeste andere mensen zullen wel merken dat het oorlog is, maar zullen de vijand niet recht in de ogen kijken. Ze zullen de maatregelen wel voelen, maar de eigenlijke gevechten alleen op tv zien. Tenzij je zelf een zieke naaste, (groot)vader of (groot)moeder naar het ziekenhuis moet brengen en daar te horen krijgen dat hij/zij te oud of te ziek is om nog verzorgd te worden en je best terug naar huis keert om hem/haar daar te laten sterven. Dat is pure horror, en ik hoop dat je daarvan gespaard blijft. Of dat jij een geliefde naar het ziekenhuis moet brengen en het bomvol zit met andere patiënten en je misschien wel iemand achter moet laten en er niet meer bij mag!

De frontsoldaten zullen daar niet van gespaard blijven. Zij zullen hartverscheurende keuzes moeten maken, omdat ze niet iedereen kunnen helpen die hulp nodig heeft. In Italië sterven momenteel veel meer mensen dan eigenlijk zou moeten voor het virus. Voor elke vier coronasterfgevallen hadden er drie vermeden kunnen worden als er genoeg bedden, verzorgers en vooral beademingstoestellen waren geweest.

De frontsoldaten riskeren hun leven, want de beschermende kledij en maskers zullen snel op zijn en onvoldoende worden aangevuld. Binnen enkele weken is de epidemie overal tegelijk ontploft en is er een wereldwijde schaarste op beschermende kledij, mondmaskers etc.

We kunnen twee dingen doen. Het eerste is extra capaciteit creëren. Dat is wat de ziekenhuizen nu doen (vandaar dat je bij alle ziekenhuizen hoort dat ambulante consultaties geannuleerd worden, en niet-dringende ingrepen uitgesteld worden). Maar dat blijft volstrekt onvoldoende. Ga dus niet naar een ziekenhuis/huisarts of medisch specialist zonder telefonische afspraak als dit niet strikt noodzakelijk is. Het hangt af van de tweede strategie, de discipline van de bevolking om de epidemie minder snel te laten stijgen. We slagen hier op dit moment niet in. We zitten nog redelijk in het begin, maar we volgen momenteel het zwakke beleid van onze regering, die zelfs Italië niet serieus neemt. We zullen landen zoals China, Japan, Hongkong en Singapore moeten volgen.

Wie de komende weken de pech heeft om ernstig ziek te worden, zal afhankelijk zijn van de moed, zelfopoffering en onbaatzuchtigheid van de helden van de zorg. Zij gaan pauzes overslaan, dubbele shiften draaien, oververmoeid verder werken, het werk van hun door corona gevelde collega ook nog erbij nemen, en dit weken, zelfs maanden aan een stuk. Ik krijg tranen in mijn ogen bij de gedachte.

Maar laten we ook niet vergeten dat er nog veel meer mensen achter de schermen werken om het leven voor iedereen aangenamer te maken! Denk aan alle chauffeurs, boeren, bezorgers, hulpverleners in het algemeen, koks, journalisten, ICT-ers, logistiekmedewerkers enz. enz. Er zijn ontzettend veel mensen die in deze hachelijke periode voor ons zorgen. Dankbaar voor de mensen die “gewoon” doorgaan en de economie, informatiestroom en zorg draaiende houden.

In een normale oorlog hangt de ernst van het gevecht niet af van de discipline van je eigen achterhoede. Nu wel. Hoe meer wij ons nu gedragen, hoe minder de kans dat onze frontsoldaten binnen enkele weken door de knieën gaan.

Laten we ons verenigen en er voor elkaar zijn. Heb begrip voor elkaar en ieders eigen situatie. Help elkaar en houdt vooral contact (maar niet fysiek ?).