Jullie zullen misschien jezelf herkennen in deze titel.
Ik weet uit ervaring hoe vervelend het is om vaak (of altijd) vermoeid te zijn! Omdat het leven zo turbulent kan zijn en de momenten om op te kunnen laden schaars zijn. Ik wist toen nog niet wat het verschil is tussen moe zijn en oververmoeid zijn. De signalen heb ik toentertijd genegeerd. En helaas heb ik daardoor een paar keer in mijn leven een burn-out gekregen.
Het begon, achteraf gezien, met een bepaalde vermoeidheid in het weekend. Ik sliep dan lang en bleef vermoeid. Doordeweeks leek het dan wel weer redelijk te gaan, ondanks dat ik steeds langer wakker lag voor het slapen gaan.
Totdat ik op een morgen naar mijn werk reed vanuit Amsterdam naar Uithoorn en zonder aanleiding tijdens het rijden ‘in slaap viel’. Ik reed bijna de Amstel in, van de dijk af! Het duurde (gelukkig) maar een paar seconden en ik kon de auto weer terug de dijk op sturen. Zodra ik de kans had, zette ik de auto aan de kant! Ik was me, zoals je je misschien voor kunt stellen, doodgeschrokken! Net als de tegenliggers trouwens, die een spookrijder op zich af hadden zien komen.
Wat was hier gebeurd? Hoe had ik dit zover kunnen komen? Ik wist totaal niet wat er aan de hand was. Op het werk aangekomen kon ik me totaal niet concentreren, het gebeuren speelde maar door mijn hoofd en ik was vreselijk nerveus de hele dag.
De huisarts gaf aan dat ik oververmoeid was en dat ik een weekje thuis moest blijven en maar veel leuke dingen moest gaan doen. Wat had ik een moeite om ‘leuke’ dingen te vinden! Het ergste was nog, dat ik in diezelfde week meer en meer vermoeid raakte, lichamelijk én psychisch. Het voelde alsof ik gek aan het worden was. Ik kon niet meer genieten en wilde eigenlijk alleen maar slapen!
Na die week ben ik gewoon weer aan het werk gegaan en dat ging redelijk. Ik zou vast wel weer opknappen. Op een dag reed ik weer op die dijk in de mist en mijn tegenliggers knipperden met hun koplampen. Ik keek of mijn lichten wel aanstonden (die stonden inderdaad aan) en daarna raakte ik in paniek. Ik zette de auto aan de kant en wat bleek! Allebei mijn koplampen kapot! Ik kon dus niet meer verder rijden, maar ik kon ook niet op de dijk blijven staan in verband met de gevaarlijke situatie op de smalle dijk-weg. Boze mensen om me heen, iedereen toeteren en ik kon nergens heen, dus werd ik steeds angstiger. Dit had ik nog nooit van mezelf meegemaakt. Vervolgens ben ik dus met mijn alarmlichten aan verder gereden en op mijn werk aangekomen ben ik eerst een kwartier koffie gaan drinken om de angst weg te laten ebben. Gelukkig hielpen mijn collega’s met het wegbrengen van de auto om de lampen te laten vervangen. Aan het einde van de werkdag reed ik naar huis met een onbestendig gevoel, nog steeds totaal verward. Waarom is dit gebeurd? Wat moet ik doen? Wat moet ik hiervan leren?
Dit is wat ik noem: “Mijn burn-out na een black-out”.
Ik ben dus ervaringsdeskundige op dit gebied en kan jou helpen!
Moet jij weer aan het werk, terwijl je nog niet het idee hebt dat je dat aankunt? Loopt jouw traject af en vind je het nog te vroeg om geheel op eigen benen te staan? Je hoeft bij mij niet je hele verhaal opnieuw te doen, ik begrijp je ongerustheid en je spanning. Stuur me dan een bericht via 06-17495453 en laat me contact opnemen met jou, zodat we samen kunnen kijken wat ik voor je kan doen!
Neem de tijd voor jezelf! Doe dingen die je leuk vindt om energie van te krijgen, kom voor een massage bij Praktijk Heen en zorg goed voor jezelf!
Wat doe jij om van je vermoeidheid af te komen?
10
30
