COMFORTZONE
Lef hebben! Ik ging uit mijn comfortzone.
Donderavond had ik een netwerkbijeenkomst in Purmerend en ik had geen idee hoe druk het zou worden of wie zich heeft aangemeld.
“Ik heb moeite mezelf te presenteren! Vind het doodeng om nieuwe mensen te leren kennen! En ik ben dus reuze zenuwachtig. Maar ik weet dat het goed komt!”
Dit schreef ik op sociale media, om mezelf moed in te spreken. Dank voor alle lieve reacties die ik hierop kreeg! Ook dat geeft een goed gevoel <3
Ik heb door de dag heen mijn eigen aanbevolen oefeningen gedaan om het stressniveau te verlagen en mijn negatieve emoties te verminderen. “Ondanks mijn angst accepteer, respecteer en hou ik van mezelf” (EFT) en de oefening: ‘Wat voel ik nu, op dit moment’ (geen pijn methode).
Zonder al te veel spanning ga ik ’s avonds op weg. Maar als ik voor de deur sta, begint de stress weer op te komen! Nog even snel een oefening voordat ik naar binnen ga en hopen dat ik mezelf niet voor ‘gek‘ zet ?
Binnen zijn er al veel mensen aanwezig en ik ken er geen één! Ik pak wat te drinken en probeer me bij een groepje mensen aan te sluiten om te horen waar ze over praten en of ik daar iets mee kan. Zij lijken me er niet tussen te laten en geven geen respons, waarop mijn reactie volgt. Ik stap achteruit en kijk of er andere mensen zijn waar ik misschien een gesprek mee zou kunnen beginnen. Er staan twee mensen bij elkaar, waarbij ik aansluit. Zij zijn echter zo intens in gesprek, dat ze mij (denk ik) niet zien staan! Pfffff …. Nu breekt het zweet me echt uit en ik durf niet meer verder te gaan. In mijn gedachten is deze avond al mislukt! Ik sta wat te wachten in de hoop dat de workshop snel gaat beginnen en dan komt er een dame op me af en begint een gesprek. Eindelijk … contact …. Het blijkt dat we dezelfde ‘energie’ hebben en ik begin me meer op mijn gemak te voelen. Terwijl we staan te praten, worden we geïntroduceerd aan twee andere mensen. We vertellen allen ons verhaal en dan begint de eerste workshop.
Ons groepje bestaat uit 5 deelnemers en we mogen kort vertellen wie we zijn en wat we doen (workshop elevator pitch). Dan krijgen we wat handvaten en gaan we ons verhaal opschrijven in 15 minuten, voordat we onze echte elevator pitch gaan doen. In 2 minuten vertellen we allemaal opeens hele andere dingen ? Een leerzame workshop dus! Veel oefenen en blijven schrijven en verbeteren, zegt de leraar.
Als ik thee heb ingeschonken, vraag ik aan een man wie hij is en wat hij doet (trots op mezelf dat ik zomaar iemand aanspreek ?) Hij wil zijn verhaal beginnen en dan moeten we al direct door naar de volgende workshop. Ik vergeet hem te zeggen dat ik na de workshop nog even terugkom op zijn verhaal en dat was een vergooide kans. Ik heb hem niet meer gesproken.
Deze workshop gaat over het geven van een presentatie, maar naar mijn mening gaf deze meneer zijn eigen presentatie in het belang van zijn eigen bedrijf/beroep. Het was leuk, maar niet erg leerzaam, vond ik. Maar ik doe het hem zeker niet na!
Daarna gaan we nog even met elkaar wat drinken en ‘netwerken’ dus ik probeer weer iemand te vinden waar ik contact mee kan maken. Ik zie iemand die ik wel eens eerder heb gezien en daar wil ik wel een gesprek mee aangaan. Hij staat te praten met één van de organisatoren en als ik bij ze ga staan begint zij een gesprek met mij. Dat is heel leuk, maar de bewuste man loopt weg! Hahaha hoe kan het lopen. Aan het eind van ons gesprek geeft de vrouw me de tip, om de bewuste man gewoon even op de schouder te tikken en daarmee zijn aandacht te vragen. (Hij is steeds in gesprek met anderen, dus hij is een goede netwerker!)
Nog even mijn moed bij elkaar rapen en daar ga ik! Ik stel me voor en hij herkent me niet. Dus grap ik er over en zeg dat ik hun gesprek niet wil verstoren. Hij blijft echter toch met mij in gesprek om erachter te komen waar we elkaar van kennen. Uiteindelijk weet hij het weer en het gesprek gaat gezellig verder.
Als ik weer in mijn auto zit ben ik trots op mezelf en redelijk tevreden. Totaal uitgeput, dat wel. De energie daar was natuurlijk heel gemengd, niet zoals het is met mijn klanten (en ik ben vergeten mezelf ervoor af te sluiten). Dus nu lekker naar huis, mijn verhaal kwijt en dan ontspannen. Morgen verder nadenken over deze avond!
Inmiddels heb ik een aantal mensen van de bijeenkomst op LinkedIn een connectie verzoek gestuurd. Al heb ik niet altijd iets met hun bedrijf/beroep, het zouden potentiële klanten kunnen zijn. En misschien spreek ik volgende keer wel mensen waar ik nu een connectie mee maak.
En nu weer fijn in mijn eigen comfortzone, bijkomen, laten bezinken en volgende week aan mijn Elevator Pitch werken.
Waarmee ga jij ‘uit je comfortzone’? En hoe ga jij er bewust mee om?
